Τι να πει κανείς για τη σημερινή μέρα;

Μια μέρα με ανάμεικτα συναισθήματα. Μια μέρα που τιμάμε τη γυναίκα και παράλληλα απεργούμε και θρηνούμε με σεβασμό προς τα θύματα του δυστυχήματος στα Τέμπη.

Τιμάμε τη γυναίκα και φέρνουμε πρώτα στο μυαλό μας τη μάνα που κήδεψε το παιδί της, την αδελφή που έκλαψε για τον αδερφό της, τη σύντροφο που έχασε τον άνθρωπο της, τη φοιτήτρια που έπεσε θύμα της κρατικής αναλγησίας.

Παράλληλα φέρνουμε στο μυαλό μας τη γυναίκα που πέφτει θύμα γυναικοκτονίας, τη γυναίκα που πέφτει θύμα trafficking, τη γυναίκα πρόσφυγα, τη γυναίκα αγρότισσα, το κορίτσι που δουλεύει σε απάνθρωπες συνθήκες σε τριτοκοσμικές χώρες αντί να πηγαίνει σχολείο, τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο που ακόμη και σήμερα δεν έχουν κερδίσει τη θέση που τους αξίζει γιατί το πατριαρχικό μοντέλο βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στο dna των κοινωνικών και θρησκευτικών κατεστημένων.

Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλο ευχολόγιο. Διεκδικούμε στην πράξη το σεβασμό απέναντι στη γυναίκα για την προσφορά της στην κοινωνία και την ουσιαστική ισοτιμία. Κατοχυρώνουμε νομικά τα δικαιώματα της.